Phir bhi Dil hai Hindustani!!

Our Grandson Shreyas is American!!
Me and my wife are strongly native and Indian inside out. This Indianness made us overly conscious of the way children are brought up in America. The care starts in the hospital itself. Children are treated with utmost caution. Whenever a child is being wheeled past the hospital elevator, there comes an alarm and the doors do not open!
It is however intersting to know that while the Indian and chinese cultures actually dictate that new moms do not leave the house for about a month after child birth, the americans opine that this may develop a case of cabin fever! The fear of swine flu is however keeping infants from being taken out.
I know that in certain Asian and African cultures babies are not put in disposable diapers. Whenever a baby awakens, or the parent notices certain cues, the parent places the baby at a designated area to pee or poop. Social norms in America forbid it. Diapers, diaper changing stations, diaper disposal genies and the associated literature etc. constitute an industry which is perhaps worth billions of dollars.
Such variations- to name a few- in infant management practices surely worried us a bit initially. However we have adopted the practices prevalent here and have started understanding the convinience therein.
Moreover the appreciative way in which Shreyas reacts to chants like 'Narayana kavacham','RamaRaksha stotram' or 'Balamukunda ashtakam' is very heartening.
He seems to be telling us that 'I am an american by birth, phir bhi dil hai hindustani'!!
Shreyas thus has the best of both the worlds...

Krishnam vande Jagadgurum

Like most of my contemporaries from India, I also grew up hearing to stories about Krishna from Shrimad Bhagavatam. I am sure that even my forefathers had done so !

Hearing to stories depicting the 'leelas' (divine magic) of little Krishna , fantasising to be playing with 'Him' was a childhood pastime that was both enjoyable and reassuring.

Little Krishna or Bala Krishna as we fondly call him, was my best companion ever available to cheer me up and embolden me during all crisis situations in my childhood - a fountain head of solace and support.

It was just the way the great saint poet Shri Narayana Theertha voiced through 'Gopis' (the realised souls) "..Bala Krishnam kalaya sakhi sundaram" (tag on to the beautiful little Krishna).

As time went by, I was drawn in to the rat race of modern(?) life and lost contact with my trusted childhood companion Krishna for long years.

The so called modern lifestyle of going after 'trivial many' foregoing the 'vital One' started to delude me causing despair and despondency.

It was overwhelming !

I felt helpless and involuntarily cried out 'hey Krishna !'

Lo and behold, there appeared in front of my mind's eye my benevolent childhood companion Krishna.

In his usual reassuring style , he said , "focus on your duty (mama dharma) and not doership".

These words from the world teacher ('Jagad guru') helped me restore my composure.

These lyrics by Shri Narayana Theertha

 " dheeram bhava jaladhi param

   sakala veda saram samastha yogi taram

    sada Bala Krishnam kalaya

    sakhi sundaram ". rang in my ears !

I realised why.the saint sang so !

I will never ever leave the hand of Krishna again.

కృష్ణం వందే జగద్గురుమ్

బహుశా మా తాత ముత్తాతలు కూడా బాలకృష్ణుని కథలు వింటూ, కృష్ణుని తో మానసికంగా ఆడుకుంటూ బాల్యం గడపి ఉంటారు. మా తరం వారూ అంతే. ఇప్పుడు మా మనుమలూ అంతే. నిజంగా అదృష్టం !

నారాయణ తీర్థులవారు గోపికల ముఖంగా చెప్పినట్టు '...సదా బాలకృష్ణం కలయసఖి సుందరమ్' (బాలకృష్ణుణ్ణి పట్టుకోండి).

కృష్ణుడు ఎప్పుడూ మా బాలకృష్ణుడే అన్న ఒక అందమైన భావన చిన్నప్పుడే మనసులో నాటుకు పోయింది. ఎంతో అదృష్టం !!.

ఆ.తరువాత మతిలేని , మానసిక స్థైర్యం పెంపొందించలేని 'మెకాలే 'చదువులు చదివి ఏవో ఉద్యోగాలు చేసుకుంటూ జీవితంలో సింహభాగం గడిపేసేను.

చిన్న నాటి స్నేహితుడు కృష్ణుణ్ణి మరచిపోయేను.

జీవితం గతి తప్పింది.

దురాశ , నిరాశ‌ , నిస్సహాయత , భయం అలుముకోవడం మొదలయ్యాయి.

'హే కృష్ణా' అని అసంకల్పితంగా అనుకున్నాను.

నా చిన్న నాటి మిత్రుడు, బాలకృష్ణుడు , ఇప్పుడు ఆచార్యుడిగా ప్రత్యక్షమయి, వెన్నుతట్టి ' కర్తవ్యం మీద దృష్టి పెట్టు., కర్త్రుత్వం విడిచి పెట్టు' అన్నాడు.

జగద్గురువు యొక్క ఈ మాట ఎంతో ఊరటనిచ్చింది. మనస్సు స్థిమిత పడింది. ఆత్మ స్థైర్యం తిరిగి నెలకొంది.

'ధీరమ్ భవజలధి పారమ్ సమస్త వేదసారమ్

సకల యోగితారమ్ సదా బాల కృష్ణం

కలయ సఖీ సుందరం'.  అని నారాయణ తీర్థులవారు ఇందుకే కదా అన్నారు అని అర్థమయింది !

ఇంక కృష్ణుడిని వదిలే ప్రసక్తేలేదు !

'ఉస్ వక్త్ జల్ది ఆనా

నహి శ్యామ్ భూల్ జానా

రాధే కో సాథ్ లానా

జబ్ ప్రాణ్ తన్ సే నిక్ లే '

అన్న ఎవరో కవిగారిలాగే కృష్ణుని కి నేనూ అర్జీ పెట్టుకున్నాను.

భారతదేశపు అభివృద్ధి నివేదిక

సరిగ్గా74 ఏళ్ళ క్రితం మన దేశ పరిపాలన ఆంగ్లేయుల చేతుల్లోంచి కొందరు భారతీయుల చేతుల్లోకి వచ్చింది. దీన్ని స్వాతంత్ర్యం అనడానికి నాకెందుకో పూర్తిగా మనస్కరించటం లేదు.

సాధారణంగా ఆక్రమణ చేసిన దేశం ఆక్రమిత దేశాన్ని వదలి వెళ్ళిపోతున్నప్పుడు పాలనా యంత్రాంగాన్ని వారి ఇష్టాలకు అనుగుణంగా ఉండే 'తోలుబొమ్మ నాయకుల(puppet leaders)' చేతుల్లోకి వెళ్ళేట్టు చూసుకోడం సహజం.

1947 ఆగస్టు 15 నాడు భారతదేశం లో కూడా సరిగ్గా ఇలాగే జరిగింది అని నా ఉద్దేశ్యం.

దేశ ప్రజలని అజ్ఞానంలో ఉంచి వారి స్వాభిమానాన్ని తక్కువగా ఉంచే ప్రక్రియను కొనసాగించడం తమ బాధ్యత అని ఈ తోలుబొమ్మ పరిపాలకుల ఆలోచన.

వీళ్ళని 'ప్రజాస్వామ్య రాజులు/రాణీలు' అంటే తప్పులేదని నా ఉద్దేశ్యం.

వీళ్ళకి మళ్ళీ ఎంతోమంది వందిమాగదులు !

వీళ్ళని 'lutyens group' అని కూడా అంటున్నారు !

వీరి వ్యక్తిత్వమేమిటంటే 'ప్రజాస్వామ్య రాజులకు/రాణీల'కు దాస్యం చేయడం, మిగిలిన భారతీయుల మీద పెత్తనం చెలాయించడం.

ఈ రకం గా వారి వారి వ్యాపార లావాదేవీలు సజావుగా సాగేలా చూసుకోవడం.

పరిపాలన అంటే సేవ కాదు, వ్యాపారం, అని నమ్మేవారు వీరందరూ.

'బర్బాద్ గులిస్తా కర్నేకోతో ఏక్ హి ఉల్లూ కా ఫీ థా

 యహ హర్ శాఖ్ పె ఉల్లూ బైఠాహై

  అంజామ్ ఎ గులిస్తా క్యా హోగా'

(వనం పాడు చెయ్యడానికి ఒక గుడ్లగూబ చాలు. ప్రతి కొమ్మ మీద గుడ్లగూబ ఉన్న ఈ వనం ఏమవుతుందో ?)

అన్న వెనకటి ఓ ఉర్దూ కవిగారి ఆవేదన నాకు ఈ దేశం పరిస్థితి తలచుకున్నప్పడు గుర్తొస్తూంటుంది.

మరి ఇన్నేళ్ల లో పరిపాలకులు ఏమీ చెయ్యలేదా అంటే 'లేదు'

 అనలేను.

చెయ్యగలిగినవే చేశారు. వాటిలో కొన్ని చెయ్య కూడని విధంగా కూడా చేశారు.

చెయ్యవలసినవి చెయ్యలేదు.

చెయ్య కూడనివి కూడా చేశారు.

ఇప్పుడిప్పుడే పరిస్థితి చక్కబడుతుందేమోననిపిస్తోంది.

ఇప్పటి పరిస్థితులలో మన దేశం యొక్క బలాలు, బలహీనతలు, అవకాశాలు, బెదిరింపులు ఎలా ఉన్నాయంటే

బలాలు

1. జనాభా లో అధిక శాతం వృత్తి నైపుణ్యం కలిగిన, చవుకగా లభించే యువత.

2. పారిశ్రామిక ప్రగతి.

3.  విదేశీ పెట్టుబడులు(ఇవి పి.వి.నరశింహారావుగారి దూరదృష్టి)

బలహినతలు

1. కాలం చెల్లిన కార్మిక చట్టాలు.

2.  రాజకీయం చేయబడిన కార్మిక సంఘాలు.

3. మౌలిక వసతులు కావలసినంత లేకపోవడం (ఇప్పుడిప్పుడే పరిస్థితులు కాస్త చక్కబడుతున్నాయి)

అవకాశాలు

1.  వ్యాపారం లో పెరిగిన పోటీ తత్వం.

2.  భారతీయులు విదేశాలలో పెట్టుబడులు పెట్టడం.

3.  'మేక్ ఇన్ ఇండియా' ఆశయం.

బెదిరింపులు

1.  చైనా కవ్వింపు చర్యలు.

2.  దేశంలో అవినీతి.

సహజసిద్ధంగా భారతీయుల లో ఉండే నైతికత వల్ల ఏదో ఈ మాత్రమైనా సాధించగలిగామేమో!

కానీ దేశకాలమాన పరిస్థితులవల్ల నైతికత దెబ్బ తింటోంది

ఇది అన్నిటి కన్నా ప్రమాదమైన సమస్య !

ఇప్పుడు ఏమి చెయ్యాలి?

నా ఉద్దేశ్యం లో విద్యా వ్యవస్థ ను ప్రక్షాళన చెయ్యాలి.

ప్రతి భారతీయునికి ఒకే తరహ విద్య అందించాలి.

ఉచితం గా అందించాలి.

పాఠశాలలన్నీ సర్కారు వారే నిర్వహించాలి. అమెరికాలో ఉన్న మన బంధువుల పీల్లల్లో ఎక్కువ శాతం 'పబ్లిక్ స్కూళ్ళ కే వెళుతున్నారు. 'స్పెల్లింగ్ బి' అయితేనేంటి 'మేథ్స్ ఒలింపియడ్' అయితే నేంటి అన్నింటా వీరు ముందే ఉంటున్నారు !

పాఠ్యాంశాలు స్వాభిమానం పెంచేవిగా ఉండాలి.

పదవ తరగతి వరకూ ఆటలూ, పాటలూ తప్పనిసరి చెయ్యాలి.

విద్యా విహారయాత్రలు కూడా చేర్చాలి. దీనివల్ల దేశం గొప్పతనం తెలుస్తుంది.. దేశభక్తి, ఐక్యతాభావం పెంపొందుతాయి.

మనలో ఎంతమందికి ఈ దిగువ విషయాలు బోధించబడ్డాయి?

1.నమస్తే (అంజలి) ఎందుకు చేస్తాము ?

2.ఓం కారం వల్ల ఉపయోగమేంటి ?

3.79° (తూర్పు రేఖాంశం) లో ఉన్న 25 హిందూ దేవాలయాల వశేషాలు.

4.షడ్దర్శనాలు (సాంఖ్య, యోగ, న్యాయ, వైశేషిక, పూర్వ మీమాంస, ఉత్తర మీమాంస/వేదాంత)

5.అష్టాంగయోగ

6.మొదటి ఎనిమిది భారతీయ విశ్వ విద్యలయాలు

7.ఎనిమిది భారతీయ నాట్యశాస్త్ర పద్ధతులు.

8.సూర్య సిద్ధాంతం.

9.సంస్కృతం.

10.కానడ, ఆర్యభట్ట, శుశ్రుత ఇత్యాది ఋషులు చెప్పిన సిద్ధాంతాలు. అలాగే

11.మన శాస్త్రాలలో చెప్పిన  

      అ. కాంతికన్నా వేగంగా ప్రయాణం.

      ఆ. సమానాంతర జగత్తు.

       ఇ. విశ్వం యొక్క మూలం.

       ఈ. జీవజాతుల సంఖ్య  వగైరా

నేనైతే ఇలాంటివి ఏ పాఠశాలలోనూ నేర్చుకోలేదు.

విదేశీయులు నేర్చేసుకుంటున్నారు.

హెచ్చరిక గంటలు బిగ్గరగా మ్రోగుతున్నాయి!!

మన విద్యావ్యవస్థను సమూలంగా ప్రక్షాళన చేస్తే మన దేశానికి ఉన్న బలహీనతలు నిర్మూలించబడి మానవత్వం మళ్ళీ వెల్లివిరిస్తుంది.

అప్పుడు అభివృద్ధి స్వయంచాలికంగా వస్తుంది

   

 ....'Chak de India'

40 వసంతాల వేడుక - ముక్తాయింపు

ఉరుకు పరుగులతో గడిపే మన ఈ యాంత్రిక జీవనం లో నా వాళ్ళ తో మర్ఫీ లో గడిపిన ఆ నాలుగు రోజుల విహారయాత్ర ఎంత బావుందో !

చలికాలంలో లేత ఎండలాగా , మనసు దాహాన్ని తీర్చే కౌముది లాగా , ఎండాకాలం లో చిరుజల్లు లాగా , లేదూ ?

నా వాళ్ళ వల్లే నేను !

నా వాళ్ళ ఆత్మీయత చల్లటి మబ్బు పింజెల్లాగా , నిశ్శబ్దంగా విరిసే పూరేకుల్లాగా , రాలే పారిజాతాల్లాగా , సింహాచలం సంపెంగల్లాగా , మత్తెక్కించే మనోరంజనాల్లాగా , గుత్తులుగా వేళ్ళాడే రాధామనోహరాల్లాగా మనసుని అహ్లద పరచింది.

ఎంతో సాంత్వన కలిగింది.

ఉన్న ఆ నాలుగు రోజులూ ఊసులాడుకున్నాం , పంచుకున్నాం , పాటలు పాడుకున్నాం , కలసి ఉన్నాం , కలసి తిన్నాం , కలసి ఆడుకున్నాం , అల్లరి చేసేం !

That is the magic of a family get together !

మరచిపోదామన్నా మరువలేని అనుభూతులు !

సుదర్శన్ ఫాకీర్ గారనే ఓ కవి అన్నట్టు

"భులాయే నహీ భూల్ సక్తా హై కోయి

  వొ ఛోటీసి రాతేం , వొ లంబీ కహనీ !"

విదుర్ తో మొదలు పెట్టి నైనికా దాకా లెఖ్ఖ పెడితే ఎనమండుగురు - అష్ట దిగ్గజాలు !

వినయ సంపన్నుడు , కాలేజీ విద్యార్ధి అయిన మరో మనవడు రిక్కీ ని కూడా లెఖ్ఖ లో కలిపితే తొమ్మండుగురు - నవ రత్నాలు !!

ఈ ముక్కే దుర్గ కూడా అంది నాతో.

నాలుగు రోజులు మన ఊరు కాని ఊర్లో ఉన్నాము. ఏనాడైనా ఏ చిన్న వాడైనా (చంటివాడు విదుర్ తో సహా) ఓ పేచీ పెట్టలేదు , ఓ అల్లరి పని చెయ్యలేదు.

గమనించేరా ?

మంచి సంస్కారం !

తల్లిదండ్రులు అభినందనీయులు !

వాళ్ళ చేతలన్నీ ఎంతో ముద్దుగా ఉండే వి

To quote a few

* Vidhur trying to play TT with a basket ball and nonchalantly performing on centre stage

* Shourya running up like 'Rawalpindi express' just to deliver a slow one like Shane warme

* Rishik charming every one with his songs and wit

* Riwan singing American songs 'Believer' & 'thunder' , teaming up with Rishik

* Reyansh trying to emulate Michael Jordon

* Eshaan baking cakes like a master chef

* Shreyas' reminding us all of Arjit singh with his singing of 'Bolna , mahi , bolna'

* Multi talented Nainika enthralling everyone with her baking skills , cricketing talent and her soulful singing ,in particular, the 'titanic'

* Riki' coming from behind to steal the show with  'Tequila'

రాస్తున్న కొద్దీ గుర్తు కొస్తున్నాయి. 

ఒకటా , రెండా ?

ఎన్నో మధురానుభూతులు. 

దుర్గ చేసిన రవ్వలడ్డూల్లాంటివి !

 సౌరభాల కలబోత!

Let me end this with what Barney sings about 'family'

'Oh, a family is people and a family is love. That's family.

They come in all different sizes and different kind.

But mine is just right for me !'

సౌరభాల విహారయాత్ర Blog by Durga Tallapragada

ఇది రాసేముందు చాలా ఆలోచించేను ; నేను రాయగలనా అని.

మనస్సు లోని భావాలు మన వాళ్ళతో పంచుకునేందుకు అవకాశం వచ్చినప్పుడు ఆలోచించడం ఎందుకు అనిపించింది. 

ప్రపంచం అంతా COVID విలయ తాండవం చేస్తున్న ఈ సమయం లో మనం సాహస యాత్రే చేసేము !. దానికి పుష్కలంగా దేముని దయ, మా/మీ తల్లి తండ్రుల దీవెనలు, సంకల్ప బలం తో పాటు మనం చేసుకున్న detailed planning సహాయపడ్డాయి.

అక్కా తమ్ముళ్ళ కలయిక, బావ మరుదుల సరదాలు, మేనమామలు, పెదనాన్న, చిన్నాన్నల అనురాగాలు !

కలబోసిన సౌరభాలు !!

ఇటువంటి అరుదైన కుటుంబ కలయిక అమెరికాలో సాధ్య పడడం దేముడిచ్చిన వరం.

అందుకేనేమో మనం నిత్యం పూజలో ‘అస్మాకం సహ కుటుంబానాం’ అని సంకల్పం లో చెప్పుకుంటాం!

ఆత్మీయులతో  ఉన్నత శిఖరాలు ఎక్కడంలో ఆనందపు అంచులు తాకిన అనుభవం కలిగింది. చిన్నారుల చేత కూడా కొండలెక్కించి భవిష్యత్తులో వారు ఉన్నత శిఖరాలు అధిరోహించగలగడానికి నాంది పలకడమైంది. పిల్లలు కూడ ఏమీ అలుపు సొలుపు లేకుండా ఎక్కేసారు.

నా సొంత వాళ్ళందరూ నాతో ఉన్నారన్న భరోసా !

ఇటువంటి కలయికకు ఏ వసంతఋతువూ అఖ్ఖర్లేదు.

అవకాశం చాలు.

ఇంటి ఆడపిల్ల ఎక్కడున్నా అన్నదమ్ముల ఉన్నతి, ఆనందం కోరుకుంటుంది.

అందుకే మన సాంప్రదాయంలో ఆడపిల్లకు పెద్ద పీట వేసేరు. ఆదరించమన్నారు, ఆప్యాయత పంచమన్నారు,’ఈ ఇంటికి నువ్వే యువరాణివి’ అన్న భరోసా ఇవ్వమన్నారు.

స్వబంధువుని విడనాడడం వల్లే తన కు పతనం కలిగిందని రావణుడే అన్నాడు.

బంధుత్వాలను బలపరచుకుందాం,భద్రపరచుకుందాం !

మీ అందరితో ఈ మధురమైన అనుభూతులు పంచుకోగలగడం మా అదృష్టంగా భావిస్తూ, భవిష్యత్తులో మరెన్నో ఆనంద యాత్రలు చేయాలి అని మనసార కోరుకుంటున్నాము.

సర్వేజనాస్సుఖినోభవంతు !

40 వసంతాల వేడుక - చివరి రోజు

నిన్న రాత్రి ఆలస్యం (ఆలీసెం) గా నిద్రపోయాం కదా , అంచేత అంతా కాస్త ఆలీసెంగానే నిద్దర్లు లేచేం.

పిల్లలంతా బేస్మెంట్ లో అవిరామంగా, అవిశ్రాంతంగా ఆటలలో పడ్డారు. మళ్లీ ఎన్నాళ్ళకు ఈ అవకాశం వస్తుందోనని ఆ లేత మనసుల్లో ఒక ఆరాటం !.

కాఫీలు తాగేక పెద్ద వాళ్ళందరూ (దుర్గ, డాలీ, గాయత్రి, స్రవంతి, దివ్య, శ్రీలత మినహా) ‘టైమ్ పాస్ మోడ్’ లో ఎక్కడి వారక్కడే స్థిరోభవ !.

దుర్గ & టీమ్, వంట పనిలోనూ, సామానులు సర్దడం లోనూ తల మునకలు గా ఉన్నారు.

కిశోర్ మట్టుకు ‘సీనిక్ డ్రయివ్ త్రూ అపలాచియన్ మౌంటెన్స్’ కి వెళ్ళడానికి ఏర్పాట్లు చేసి జడంగా ఉన్న అందరిని (నాతో సహా) తయారవమని ఉత్తేజపరుస్తున్నాడు.

అవును మరి.

చూడవలసిన గొప్ప ప్రదేశం. 

దూరాభారం.

కాళ్ళీడిస్తే ఎలా?

ఒకటికి పదిసార్లు చెప్పేక అందరూ భోజనాలకు లేచారు.

ఆనపకాయ (హరీష్ పెరటిలోవి) ఆవ పెట్టినకూర, సాంబార్, పచ్చిమిరపకాయ పచ్చడి, పెరుగు - మెనూలో.

అమృత పాకం !

ఇక కుమ్ముడే కుమ్ముడు !

ఆత్మారాముడు చల్లబడ్డాక అందరూ కొత్త ఉత్సాహం తో డ్రైవ్ కి బయలు దేరేం. మూడు కార్లలో.

60 మైళ్ళు ప్రయాణించి Robinsville (NC) చేరేము. కాస్త విరామం, కాసిని ఫొటోల తర్వాత పునః ప్రయాణం. ఇక్కడి నుండే అసలు drive మెదలు.

NC లోని (Chero)kee forest ని Tenesse లోని Nanthe(hala) forest తో అనుసంధానం చేసే ఈ త్రోవను ‘Cherohala’skyway అంటారు. దాదాపుగా 43 మైళ్ళు పొడవున్న ఈ మార్గం Appalachian కొండలలోంచి వెళుతుంది. పతాక స్థాయి 5400 అడుగులు.

ప్రకృతి అందాలకు సుందర నిర్వచనం!

వచ్చిన అవకాశాన్ని సద్వినియోగపరచుకొని బోలెడు ఫోటోలు తీసుకున్నాము.

తీపి జ్ఞాపకాలు!.

Drive అయి పోయాక మరో 60 మైళ్ళు ప్రయాణం చేసి తిరిగి బస చేరుకున్నాము.

జీరా రైస్, ఆలూదమ్, ఉప్మా లతో రాత్రి భోజనం కానిచ్చాక చాలాసేపు గాన కచేరి నడిచింది.

DD sister’s జుగల్బంది joshful గా ఉంటే, father & son (Uday & Ricki) ‘s number ‘Tequila’ was a chart buster !

అందరూ అయిష్టంగానే లేచి వెళ్ళి నిద్దర్లు పోయారు.

మరునాడు...

మరో అందమైన రంగుల కలకు ఎదురు చూస్తూ అందరూ వారి వారి ఇళ్ళకు బయలు దేరేరు .

’జీవితంలో కొన్ని క్షణాలు జ్ఞాపకాలుగా మారినప్పుడు బాధ కలగడం సహజం’

Cheer up!

ఫిర్ మిలేంగే !!